„Wyrzuć kamienie z głowy, dla lekkości myśli, dla duszy odnowy”.
Kasia Perka
Kalendarz świąt obfituje w uroczystości różnorodne, niezwykłe i oryginalne. Ostatnio pozytywnie mnie zaskoczyło odkrycie w nim święta, przypadającego w dniu 15 maja – Dzień Polskiej Niezapominajki. Z jednej strony jest to święto przyrody, które ma ją promować i przypominać o ochronie środowiska. Ale jego ustanowienie ma również na celu zachowanie od zapomnienia ważnych chwil w życiu, osób, miejsc i sytuacji. Piękne święto, podobnie jak niezapominajki.
Bardzo lubię niezapominajki. Inaczej nazywa się je niezabudkami. Przywołują wspomnienia z dzieciństwa i słowa recytowanego w przedszkolu wierszyka: „Niezapominajki są to kwiatki z bajki (…)” Marii Konopnickiej, którego wersy budzą w duszy nostalgiczną tęsknotę za tym, co minione. Poza tym te skromne kwiatki, są w swej prostocie urocze i zachwycające. Choć nie mają w sobie dostojeństwa dumnej róży, a ich kwiatostany nie są pełne przepychu, jak u piwonii, mają w sobie coś takiego, co urzeka patrzącego. I nie da się już o nich zapomnieć. Może dlatego są symbolem pamięci?
Pamięć w naszym życiu jest niezwykłym darem. Wypełniana każdego dnia wspomnieniami księga życia, stanowi opis naszej drogi. Jeśli są to wspomnienia dobre, pamięć otrzymuje piękne zapisy, a kiedy spotyka nas coś niepomyślnego, wpis do księgi wspomnień przepełniony zostaje żalem. Ale zawsze to jest nasza historia, która kształtuje zarówno nas, jak i nasze otoczenie. Czasem z pamięcią bywa zabawnie, bo zdarza się, że działa ona dość wybiórczo, zwłaszcza u kobiet. Piękna istota zapomina niekiedy o sprawach bieżących, ale doskonale pamięta przysłowiową szpilę, którą mąż wbił w 5 lat temu na imprezie urodzinowej sąsiada. Ona, kobieta, może dziś zapomnieć wyjąć pranie z pralki, ale nie jest w stanie wymazać z głowy tego, co ją kiedyś zabolało. Pamięć żeńska jest bardzo pojemna i zazwyczaj przechowuje informacje o: miesięcznicach, rocznicach, imieninach, urodzinach, datach wyprzedaży w ulubionym sklepie, datach wizyt lekarskich wszystkich członków stada, ulubione przepisy, piny prywatne i służbowe, numer telefonu wąskiego grona kilkunastu przyjaciółek, hasło do poczty elektronicznej i witryn kilku odwiedzanych sklepów internetowych, daty zebrań, terminy oddania do sprawdzenia prac szkolnych dziecka, dzień szczepienia psa, nazwę syropu, który skutecznie łagodzi mokry kaszel, listę zakupów, słowa ulubionych kołysanek i wiele, wiele innych tego typu informacji. Pamiętanie o tym to jej życie. Zdarza się, że jednak coś zostanie zapomniane i wtedy pada sakramentalne: „skleroza nie boli”, „starość, nie radość”, a w torebce pojawia się notes, żeby pamięć wspomóc, zaś na biurku – mnóstwo małych karteczek samoprzylepnych, aby żadna sprawa już nie miała szans ujść uwadze. Reasumując można stwierdzić, iż pamięć pozwala logistycznie organizować życie rodzinne, zawodowe, osobiste. W takim rozumieniu jest pozytywna. Niestety, ma też swoją mroczniejszą stronę. Jest cmentarzyskiem niemiłych zdarzeń z przeszłości, które niby są uśpione, ale przyczajone czekają na chwilę nieuwagi, gorszy dzień, kiedy cichutko wyłażą z ukrycia i kąsają. Wtedy pamięć – z sojusznika, zmienia się w przeciwnika. Potrzebna jest szybka reakcja, żeby nas takie wspomnienia i płynące z nich lęki, nie kąsały za mocno. Bo to boli. A nie musi. Już nie. Pewne rzeczy lepiej zapomnieć.
Właśnie takie przesłanie niesie wspomniane wyżej święto Niezapominajki – zachowaj od zapomnienia ludzi, sytuacje, zdarzenia z przeszłości. Ale moim zdaniem należy dodać: „zachowaj tylko tych/te, które uznasz za warte Twojej pamięci”. Wyrzuć z głowy to, co Cię rani, boli, nie rozdrapuj ran. Skup się na tym, co przepełnia Cię pozytywnym ciepłym strumieniem energii i sprawia, że możesz poczuć spokój. „Wyrzuć kamienie z głowy, dla lekkości myśli, dla duszy odnowy”. Pielęgnuj obrazy osób, które zostawiły trwały, dobry ślad w Twoim życiu – pierwsza wychowawczyni, może sympatia, może przyjaciółka z dzieciństwa, za którą dziś tęsknisz, wspominając dawne czasy? Nie zapomnij o ludziach, których los postawił na Twojej drodze po to, aby mogli Ci pomóc, kiedy tego potrzebowałeś/potrzebowałaś. Wdzięczność i pamięć to jedyne, co możesz im dać, zwłaszcza jeśli już nie idziecie wspólną drogą. Pamiętaj o nich. O tych, którzy byli bliscy, a już odeszli. Teraz żyją już tylko w Twojej pamięci. Pamiętaj o tych, którzy są obok. Dbaj o nich i zobacz czy tuż obok nie ma kogoś kto potrzebuje Twojej pomocy. Pamiętaj o pomaganiu. Pamiętaj, że poza innymi ludźmi, istnieje świat przyrody, o który trzeba zadbać. Mocno i pilnie. Jesteś z nią bardzo silnie powiązany. Pamiętaj także o sobie. Jesteś bardzo ważna/ważny. Wyjątkowa istota, nie ma drugiej takiej. Pamiętaj, że o siebie też trzeba dbać. Pamiętaj, żeby pamiętać.
Dużo tych tematów do spamiętania. Każdy ważny, istotny. Godny tego, by ocalić go od zapomnienia. A co Ty chcesz zachować od niepamięci w swoim świecie? Jakich ludzi nie chcesz zapomnieć? Jakie zdarzenia uznasz za warte niezapomnienia? Które miejsca ocalisz przed ujściem w niepamięć, a które uznasz za swoje „kamienie” i postąpisz zgodnie z radą: „Wyrzuć kamienie z głowy, dla lekkości myśli, dla duszy odnowy”?
Uda Ci się zapamiętać, że w dniu 15 maja swoje święto ma malutki, skromny kwiatek rosnący nad potoczkiem i szepcący skromnie: „Nie zapomnij o mnie”? Warto o nim pamiętać, bo poza symbolicznym przesłaniem i nienachalną urodą, ma on wiele właściwości zdrowotnych: może być składnikiem nalewek stosowanych przy krwotokach z nosa i w leczeniu chorób dróg oddechowych, gruźlicy, kaszlu, zapaleniu płuc, oskrzeli, krtani i gardła. Suszona niezabudka, wykorzystywana do kąpieli, miała właściwości uspokajające i leczyła bezsenność. Okłady z niezapominajki likwidowały skutki niewyspania, np. cienie pod oczami. Bliskość niebieskich kwiatków uwalnia umysł od czarnych myśli, łagodzi niepokój i stres, a delikatny zapach poprawia pamięć i zdolność koncentracji. Nie zostaje nic innego jak otoczyć się niezapominajkami.
Jeszcze cały czas pamiętam o jednej rzeczy, a mianowicie, żeby nie zapomnieć, iż chcę Cię serdecznie pozdrowić,
Kasia
