Nie wiadomo dlaczego coś się wydarza, a coś nie. Co prowadzi do czego, a co niszczy jeszcze coś innego. Co powoduje rozkwit, upadek, albo odmianę losu. Choć najczęściej są to nasze lub innych wolne wybory.
A gdyby tak sobie wybaczyć?
Szczerze pożałować…
Gdybym mogła cofnąć czas to niczego bym nie zmieniła, bo wszystko to czego doświadczyłam na swojej drodze czegoś mnie nauczyło, nawet jeśli miałam jakieś niezbyd przemyślane wyskoki, to doprowadziły mnie one do miejsca, w którym się teraz znajduję. Latami wyrastałam na kobietę jaką chciałam zawsze być – zajęło mi to trochę czasu, ale w końcu wyszłam na prostą. Dziękuję za wszystko czego nauczyły mnie szlaki, które zdołałam przejść, a także za to czego jeszcze nie zdołałam pojąć. Wystarczy spojrzeć i dostrzec życie, nic więcej. A moje życie jak każde inne jest zagadkowe, nieodwołalne i święte. Tak bliskie, tak dzisiejsze, tak bardzo moje. pozwolić mu się toczyć to najwspanialsza z dróg.
Życie jest tajemnicą – nie warto tracić czasu na próby jej rozwikłania. Wystarczy tylko włożyć troszeczkę trudu w poczucie humoru, zwłaszcza na swój temat, bo to daje ogromną siłę do zmiany, która niczego nie pozostawia takiego samego jak wcześniej. Cała ludzkość podziela nasze skłonności biadolenia nad swoim losem i dlatego cierpimy, bo często nie dostajemy tego czego pragniemy, a nawet jak to dostajemy to i tak cierpimy, bo nie możemy tego zatrzymać na zawsze. Poczuj się więc dobrze wędrując, bo to droga daje największą satysfakcję, a nie miejsce do którego chcesz dojść.
Pięknego dnia Wam życzę ?
Ola Biegańska
